William Coleman
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| 13. prezydent Liberii | |
| Okres |
od 12 listopada 1896 |
| Przynależność polityczna | |
| Wiceprezydent | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wiceprezydent Liberii | |
| Okres |
od 1892 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
William David Coleman (1842–1908) – liberyjski polityk oraz 13. prezydent tego kraju, po śmierci Josepha Cheesemana. Członek Prawdziwej Partii Wigów, z ramienia której był speakerem Izby Reprezentantów oraz senatorem.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Coleman urodził się w hrabstwie Fayette w stanie Kentucky w Stanach Zjednoczonych. Emigrował do Liberii w wieku lat 11 wraz z całą rodziną[1]. Przybiwszy do brzegów Liberii w 1853 roku rodzina, składająca się z Williama, owdowiałej matki oraz trójki dzieci, zamieszkała w Clay-Ashland w pobliżu Monrovii[1]. Coleman był przyuczony do zawodu stolarza, podejmował się jednak wielu innych prac zanim został kupcem[1]. Nocami uczył się, usprawniając swoją edukację, przerwaną z powodu biedy[1].
Kariera polityczna
[edytuj | edytuj kod]W 1877 roku Coleman został wybrany do Izby Reprezentantów (której stał się speakerem), jako przedstawiciel hrabstwa Montserrado[1]. Dwa lata później wybrano go na senatora nadmienionego hrabstwa[1]. Pozostał nim do czasu wyboru na wiceprezydenta wraz z elekcją Josepha Cheesemana w 1892 roku[1]. Cheeseman i Coleman zostali wybrani ponownie na dwuletnią kadencję. W 1896 roku Coleman przejął funkcję prezydenta po zmarłym Cheesemanie[1].
Prezydentura (1896–1900)
[edytuj | edytuj kod]Cheeseman był pierwszym prezydentem Liberii, który zmarł w trakcie pełnienia obowiązków; Coleman dokończył jego kadencję, po czym wygrał kolejne dwie elekcje[1]. Coleman opierał swoją politykę na trzech filarach – edukacji, finansach oraz polityce wewnętrznej. Wraz z Edwardem Wilmotem Blydenem walczył o ponowne otwarcie Liberia College w Monrovii[1]. Wprowadził reformy wzmagające władzę rządu nad jednostkami terytorialnymi, reorganizujące służbę celną oraz szereg zmian mających na celu uskutecznienie wydobycia surowców naturalnych[1]. Doprowadził także do ustanowienia kontroli nad terytorium na północ i zachód od rzeki Saint Paul[1].
Rezygnacja
[edytuj | edytuj kod]U zarania nowego wieku wielu z Amerykanoliberyjczyków zaczęło przeciwstawiać się polityce Colemana związanej z interiorem oraz jego mieszkańcami[1]. Po kłótni z politycznymi sprzymierzeńcami oraz członkami gabinetu Coleman podał się do dymisji w grudniu 1900 roku[1]. Jego następcą został Sekretarz Stanu Garretson Gibson, ponieważ wiceprezydent J.J. Ross zmarł parę miesięcy wcześniej[1]. Zgodnie z ówczesnym prawodawstwem prezydentem powinien był zostać speaker Izby, Robert Marshall, jednakże delegaci uznali go za nieodpowiednią osobę na to stanowisko[1]. Zgromadzenie Narodowe odwołało prawo sukcesyjne z 1873 roku i ustanowiło Gibsona prezydentem[1].
Późniejsze lata
[edytuj | edytuj kod]Po rezygnacji z fotela prezydenckiego Coleman działał jako polityk[1]. Kandydował na stanowisko prezydenckie jeszcze trzy razy (w 1901, 1903 oraz 1905) z ramienia Partii Ludowej (ang. People’s Party), przegrywając wszystkie elekcje[1]. William David Coleman zmarł w 1908 roku w rodzinnym Clay-Ashland w wieku 66 lat[1]. Jego syn, Samuel również zajął się polityką, jednakże został zamordowany przez siły rządowe 27 czerwca 1955 w trakcie nieudanego zamachu stanu[1].