Stadion Olimpijski w Helsinkach
| Helsingin olympiastadion | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Paavo Nurmen tie 1 |
| Architekt |
Yrjö Lindegren |
| Koszt budowy |
260 mln euro (2016–2020) |
| Data budowy |
1934–1938 |
| Data otwarcia |
12 czerwca 1938[1] |
| Data przebudowy |
1939, 1947–1952, 1953–1956, 1961, 1971, 1991–1994, 1997–1998, 2004–2005, 2011, 2016–2020 |
| Właściciel |
miasto Helsinki |
| Operator |
Stadion-säätiö |
| Pojemność stadionu |
36 251 miejsc |
| Wymiary boiska |
105 m × 68 m |
| Nawierzchnia boiska |
naturalna trawiasta |
Położenie na mapie Helsinek | |
Położenie na mapie Finlandii | |
| Strona internetowa | |
Stadion Olimpijski w Helsinkach (fiń. Helsingin olympiastadion) – stadion piłkarsko-lekkoatletyczny w Helsinkach (dzielnica Töölö). Największy obiekt sportowy w Finlandii, na którym organizowane są zarówno duże koncerty, jak i wydarzenia sportowe. Główny obiekt Letnich Igrzysk Olimpijskich 1952. Domowy obiekt męskiej reprezentacji Finlandii w piłce nożnej. W 2006 r. ogłoszony fińskim pomnikiem narodowym.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wybudowany w latach 1934–1938, z myślą o Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1940, które przeniesiono do Helsinek z Tokio[2], jeszcze przed ich całkowitym odwołaniem ze względu na II wojnę światową. Jego architektami byli Yrjö Lindegren i Toivo Jäntti[3]. W 1983 r. odbyły się na nim pierwsze w historii mistrzostwa świata w lekkoatletyce, a w 2005 r. obiekt gościł po raz drugi imprezę tej rangi. Stadion był również trzy razy areną lekkoatletycznych mistrzostw Europy – w 1971[4], 1994 i 2012.

W latach 1991–1994 został gruntowanie przebudowany[3]. Kolejną modernizację przeszedł w latach 2008–2009, gdy o 4 metry poszerzono boisko piłkarskie, przez co bieżnia została przedłużona na prostych, a wiraże stały się ostrzejsze. Po pierwszych, przeprowadzonych po modernizacji, zawodach lekkoatletycznych na tym obiekcie – meczu między reprezentacjami Szwecji i Finlandii – obie ekipy skrytykowały przebudowę stadionu jako zagrażającą zdrowiu zawodników i utrudniającą sprawiedliwą rywalizację pomiędzy zawodnikami biegnącymi na różnych torach[5].
Największą pojemność, ponad 70 000, posiadał podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1952. Obecnie jego pojemność wynosi 40 000, a podczas koncertów sięga 45 000[3].
Stadion posiada wieżę otwartą dla zwiedzających, z której obserwować można panoramę Helsinek. Ma ona wysokość 72,71 m[3], dla upamiętnienia wyniku jakim Matti Järvinen wygrał konkurs rzutu oszczepem na igrzyskach w Los Angeles w 1932.
Od marca 2007 r. okolice stadionu zamieszkuje puchacz zwyczajny. 6 czerwca 2007, podczas meczu kwalifikacyjnego do Euro 2008 pomiędzy Finlandią a Belgią, sowa przerwała grę na 10 minut po tym, jak usiadła na konstrukcji bramki. Puchacz został później nazwany „Bubi” oraz wybrany mieszkańcem roku Helsinek[6].
W skład kompleksu stadionowego wchodzi hostel młodzieżowy.
Stadion w kulturze masowej
[edytuj | edytuj kod]Przed wprowadzeniem euro, wizerunek Stadionu Olimpijskiego w Helsinkach, wraz z fińskim biegaczem lekkoatletycznym Paavo Nurmim, widniał na banknocie o nominale 10 marek fińskich[7]. W 2006 r. jeden z odcinków amerykańskiego programu telewizyjnego The Amazing Race kończył się zadaniem na wieży stadionu.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Stadium Facts. stadion.fi. [dostęp 2025-05-25]. (ang.).
- ↑ The 1940 Olympic Games Was Not Held. [dostęp 2009-08-13]. (ang.).
- ↑ a b c d History of the stadium. [dostęp 2009-08-13]. (ang.).
- ↑ Ohjelma / Program – European Athletic Championships. Helsinki: 1971.
- ↑ Lekkoatletyka. W Helsinkach futbol wygrał z lekkoatletyką. sport.pl. [dostęp 2010-08-31]. (pol.).
- ↑ Sowa zaczarowała bramkę Finlandii w meczu z Belgią. wiadomosci.dziennik.pl. [dostęp 2011-01-26]. (pol.).
- ↑ Bank of Finland: Markka notes, annulled on 1.3.2002. [dostęp 2013-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 stycznia 2013)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona internetowa (ang. • fiń. • szw. • niem. • ros.)