Przejdź do zawartości

Danuta Baduszkowa

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Danuta Baduszkowa
Imię i nazwisko

Karolina Baduszek-Korzeniowska

Data i miejsce urodzenia

10 października 1919
Stryj

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 1978
Gdynia

Współmałżonek

1. Detlef Baduszek
2. Józef Korzeniowski

Zespół artystyczny
Teatr Muzyczny w Gdyni
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka Nagrody Państwowej Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” Honorowa Odznaka Miasta Łodzi
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Danuty Baduszkowej na cmentarzu Witomińskim

Danuta Baduszkowa, właśc. Karolina Baduszek-Korzeniowska (ur. 10 października 1919 w Stryju, zm. 15 grudnia 1978 w Gdyni) – reżyserka teatralna, pedagożka, twórczyni i wieloletnia dyrektorka Teatru Muzycznego w Gdyni[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Bogdana Dostalíka, dyrektora browaru na Morawach, i jego żony Heleny[2] (1898–1973). W 1937 ukończyła Państwowe Żeńskie Gimnazjum im. Królowej Jadwigi we Lwowie, gdzie zdała maturę. Równolegle uczyła się muzyki w klasie fortepianu prof. Wandy Głuszkiewicz. W latach 1937–1940 studiowała w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego we Lwowie.

W czasie II wojny światowej przeniosła się do Dziedzic, gdzie pracowała w sklepie spożywczym.

Po wojnie, w latach 1945–1953 prowadziła w Dziedzicach amatorski zespół teatralny. W 1954 uzyskała prawa zawodowego reżysera, po czym związała się z teatrem – najpierw w Gliwicach, następnie z Teatrem Muzycznym w Gdyni. 18 maja 1958 odbyła się pierwsza premiera – Bal w operze Richarda Heubergera w jej inscenizacji i reżyserii. Od 1960 była członkiem-kandydatem Związku Artystów Scen Polskich, a od 1963 członkiem-rzeczywistym. W 1966 stworzyła funkcjonujące do dziś Studium Wokalno-Aktorskie przy Teatrze Muzycznym, w którym kształcono aktorów dla potrzeb sceny muzycznej, ucząc ich zarówno śpiewu, jak i tańca. Dyrektorką Teatru Muzycznego została w 1973. Dzięki jej inicjatywie i zaangażowaniu zbudowano w Gdyni nową siedzibę Teatru.

Za zasługi dla rozwoju polskiej kultury muzycznej, teatralnej oraz za całokształt pracy artystycznej trzykrotnie wyróżniona nagrodą Ministra Kultury i Sztuki oraz Nagrodą Państwową II stopnia[3].

Dwukrotnie zamężna. 31 sierpnia 1939 wyszła za mąż za Detlefa Baduszka[4]. Mieli syna Jerzego i córkę Dorotę, po mężu Michalską (1944–2013)[5]. Od 1958 była żoną aktora Józefa Korzeniowskiego[1].

Zmarła w Gdyni, pochowana 19 grudnia 1978 na cmentarzu Witomińskim (kwatera 62-1-4)[6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[1][3][12].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • I Nagroda Teatralna Rady Związków Zawodowych (dla zespołu) i I nagroda za reżyserię na Festiwalu Sztuk Współczesnych w Warszawie za sztukę Zwykła sprawa Adama Tarna (1952)
  • „Order Stańczyka” - nagroda miesięcznika „Litery” (1968)
  • Nagroda CRZZ (1969)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia w dziedzinie muzyki „za działalność reżyserską i organizacyjno-artystyczną w dziedzinie teatrów muzycznych” (1973)[13]
  • Nagroda Ministra Obrony Narodowej za reżyserię spektakli Czterej pancerni oraz Madonna i żołnierz (1975)[14]
  • Nagroda publiczności w Gdyni za najlepszą reżyserię roku za przedstawienie Madonna i żołnierz (1976)
  • Wielka Nagroda Publiczności Leningradu za reżyserię Madonny i żołnierza Mieczysława Weinberga w Akademickim Teatrze Małym Opery i Baletu w Leningradzie (1976)[15]
  • Nagroda Wojewody Gdańskiego w dziedzinie kultury (1977)[9]
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za działalność reżyserską w teatrach muzycznych (1977)[16]
  • Doroczna Nagroda Teatralna Wojewody Gdańskiego za osiągnięcia artystyczne w roku 1977 - za reżyserię spektaklu tv Iwan Groźny (1978)[17]

Źródło:[1].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 1991 jej imię otrzymał Teatr Muzyczny w Gdyni[18].

Imieniem Danuty Baduszkowej nazwano Państwowe Policealne Studium Wokalno-Aktorskie w Gdyni oraz ulice w Czechowicach-Dziedzicach i w Gdyni.

W 2019, z okazji 100. rocznicy urodzin, na jej grobie odsłonięto tablicą ufundowaną przez Teatr Muzyczny w Gdyni[19].

W 2019 zorganizowano grę miejską Sekretna Gdynia Baduszkowej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Danuta Baduszkowa-Korzeniowska (osoba), [w:] Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2021-04-09].
  2. ↑ Danuta Baduszkowa-Korzeniowska (osoba), [w:] Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2025-09-02].
  3. ↑ a b Danuta Baduszkowa, „Biuletyn Metodyczny Ziemia Gdańska”, nr 126, Wojewódzki Ośrodek Kultury w Gdańsku, 1979, s. 46 [dostęp 2025-09-02].
  4. ↑ Patroni naszych ulic - Baduszkowa Danuta [online], czechowice.eu [zarchiwizowane z adresu 2007-09-29].
  5. ↑ Danuta Baduszkowa – Kresowianie na Śląsku [online], leksykonkresowian.instytutslaski.pl [dostęp 2025-09-02].
  6. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Cmentarze Komunalne w Gdyni
  7. ↑ Ostatnia droga Danuty Baduszkowej-Korzeniowskiej [dostęp 2025-09-02].
  8. ↑ Kronika wydarzeń kulturalnych 1969. „Gdański Rocznik Kulturalny”. Nr 5, s. 174, 1970. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie. [dostęp 2025-10-03]. 
  9. ↑ a b Kronika życia kulturalnego Wybrzeża Gdańskiego 1975–1980. Różne wydarzenia i imprezy. „Gdański Rocznik Kulturalny”. Nr 8, s. 336–337, 1985. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki. [dostęp 2025-10-22]. 
  10. ↑ Nagrody i odznaczenia za działalność w dziedzinie kultury (1970–1972). „Rocznik Kulturalny Ziemi Gdańskiej”. Nr 6, s. 185, 1973. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie. [dostęp 2025-09-27]. 
  11. ↑ Uchwała Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi w sprawie wyróżnienia Odznaką Honorową m. Łodzi. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Łodzi”. 6, s. 6-8, 31 sierpnia 1964. Łódź: Prezydium Rady Narodowej w Łodzi. 
  12. ↑ Nekrolog [dostęp 2025-09-02].
  13. ↑ Irena Chruścińska, Kazimierz Chruściński. Kronika życia kulturalnego Wybrzeża Gdańskiego 1973–1974. Muzyka. „Rocznik Kulturalny Ziemi Gdańskiej”. Nr 7, s. 88, 1975. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie. [dostęp 2025-10-04]. 
  14. ↑ Kronika życia kulturalnego Wybrzeża Gdańskiego 1975–1980. Teatr. „Gdański Rocznik Kulturalny”. Nr 8, s. 182, 1985. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki. [dostęp 2025-10-10]. 
  15. ↑ Kronika życia kulturalnego Wybrzeża Gdańskiego 1975–1980. Ruch muzyczny. „Gdański Rocznik Kulturalny”. Nr 8, s. 209, 1985. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki. [dostęp 2025-10-13]. 
  16. ↑ Kronika życia kulturalnego Wybrzeża Gdańskiego 1975–1980. Ruch muzyczny. „Gdański Rocznik Kulturalny”. Nr 8, s. 218, 1985. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki. [dostęp 2025-10-13]. 
  17. ↑ Kronika życia kulturalnego Wybrzeża Gdańskiego 1975–1980. Teatr. „Gdański Rocznik Kulturalny”. Nr 8, s. 188, 1978. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki. [dostęp 2025-10-11]. 
  18. ↑ Historia Szkoły [online], Państwowe Policealne Studium Wokalno-Aktorskie im. D. Baduszkowej w Gdyni - Portal Gov.pl [dostęp 2025-01-04] (pol.).
  19. ↑ Gdynia. Danuta Baduszkowa uhonorowana przez artystów Teatru Muzycznego | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2025-09-02].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Danuta_Baduszkowa&oldid=77875583”