Naar inhoud springen

Centraal-Afrikaanse Republiek

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Centraal-Afrikaanse Republiek
Ködörösêse tî Bêafrîka
République centrafricaine
Kaart
Basisgegevens
Officiële taal Sango, Frans[1]
Hoofdstad Bangui
Regerings­vorm Presidentiële republiek met een presidentieel systeem en een meerpartijenstelsel, democratie
Staatshoofd President Faustin-Archange Touadéra
Regerings­leider Premier Félix Moloua
Religie Christendom 49%
Inheems 24%
Islam 15%
Oppervlakte 622.984 km²[2] (-% water)
Inwoners 3.151.072 (2003)[3]
5.990.855 (2020)[4] (9,6/km² (2020))
Bijv. naamwoord Centraal-Afrikaans/Centrafrikaans
Inwoner­aanduiding Centraal-Afrikaan/Centrafrikaan (m./v.)
Centraal-Afrikaanse/Centrafrikaanse (v.)
Overige
Volkslied La Renaissance
Munteenheid CFA-frank, bitcoin (sinds april 2022)[5] (XAF, BTC)
UTC +1
Nationale feestdag 1 december
Web | Code | Tel. .cf | CAF | 236
Voorgaande staten
Oubangui-Chari Oubangui-Chari
Centraal-Afrikaans Keizerrijk Centraal-Afrikaans Keizerrijk
1960 Franse kolonie
1976-1979
Detailkaart
Kaart van Centraal-Afrikaanse Republiek
Portaal  Portaalpictogram  Landen & Volken
Satellietfoto van de Centraal-Afrikaanse Republiek

De Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR) (Frans: République centrafricaine, Sango: Ködörösêse tî Bêafrîka), soms (foutievelijk) Centraal-Afrika genoemd, is een land in het midden van Afrika, grenzend aan Tsjaad, Soedan, Zuid-Soedan, Congo-Kinshasa, Congo-Brazzaville en Kameroen. De hoofdstad is Bangui. Met een gemiddeld jaarlijks inkomen van $656,- was de Centraal-Afrikaanse Republiek in 2017 het armste land ter wereld.[6]

Op 13 augustus 1960 werd de Centraal-Afrikaanse Republiek onafhankelijk van Frankrijk, nadat zij twee jaar eerder autonoom was geworden. Meer dan dertig jaar lang werd het land geregeerd door presidenten die de macht met geweld in handen kregen of hun macht ontleenden aan frauduleuze verkiezingen. De eerste democratische verkiezingen werden gehouden in 1993, waarna Ange-Félix Patassé president werd. Patassé werd echter in 2003 afgezet door generaal François Bozizé. Bozizé won de democratische verkiezingen in 2005 en was tot begin 2013 president tot hij op zijn beurt werd afgezet na een coup.

Sinds het einde van 2012 heerst er een burgeroorlog. Christenen en moslims leven er op gespannen voet naast elkaar.[7] Frankrijk heeft 1.600 militairen naar het land gestuurd, die vanuit Kameroen moeten proberen de vrede te herstellen.[8]

In de Centraal-Afrikaanse Republiek leven de Akapygmeeën.

Zie Geschiedenis van de Centraal-Afrikaanse Republiek voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De eerste Europeanen arriveerden rond het einde van de 19e eeuw, tijdens de wedloop om Afrika, in het gebied van de Centraal-Afrikaanse Republiek. In 1889 vestigden de Fransen een nederzetting op de plaats van de huidige hoofdstad Bangui.

Op 29 december 1903 werd door Frankrijk per decreet het territorium van Oubangui-Chari ingesteld. In 1910 werd Oubangui-Chari een van de onderdelen van Frans-Equatoriaal-Afrika, naast Tsjaad, Midden-Congo en Gabon. In 1916 werd een deel van Duits Kameroen toegevoegd aan het territorium.

In 1958 werd de regio Oubangui-Chari autonoom binnen het Franse koloniale Rijk en nam zij de naam Centraal-Afrikaanse Republiek aan. Op 13 augustus 1960 werd de republiek onafhankelijk van Frankrijk.

De tien grootste steden van de Centraal-Afrikaanse Republiek zijn (inwoners 2003)[9][10]:

Plaats Inwoners
Bangui 622.771
Bimbo 124.176
Berbérati 76.918
Carnot 45.421
Bambari 41.356
Bouar 40.353
Bossangoa 36.478
Bria 35.204
Bangassou 31.553
Nola 29.181

Bestuurlijke indeling

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Prefecturen van de Centraal-Afrikaanse Republiek voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Centraal-Afrikaanse Republiek is ingedeeld in 16 prefecturen, 71 subprefecturen en 1 hoofdstedelijke provincie (Bangui)

Staatsinrichting

[bewerken | brontekst bewerken]

Bij het grondwettelijk referendum van 13 december 2015 (plaatselijk verlengd tot en met 15 december 2015) is ingestemd met een herziening van de staatsinrichting, waardoor er naast de Assembée Nationale een Senaat zou worden gevormd.

Mensenrechten

[bewerken | brontekst bewerken]

De Centraal-Afrikaanse Republiek heeft een autoritair regime. In de democratie-index van The Economist neemt de Centraal-Afrikaanse Republiek de 166e plaats in van de 167 opgenomen landen.[11] Amnesty International maakt er melding van dat de komst van de vredesmissie geen eind heeft gemaakt aan de mensenrechtenschendingen. Een slachtpartij op een markt in de hoofdstad door troepen uit Tsjaad bleef onbestraft. Ook maakten de strijdende partijen zich schuldig aan oorlogsmisdaden.[12]

Volgens het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties leeft in de Centraal-Afrikaanse Republiek 62,4% van de bevolking van minder dan 1,25 US$ per dag.[13] Cijfers over hoeveel mensen er onder de nationale armoedegrens leven zijn niet beschikbaar.

In de Centraal-Afrikaanse Republiek is corruptie wijdverbreid. In de corruptieperceptie-index die jaarlijks door Transparency International wordt gepubliceerd neemt de Centraal-Afrikaanse Republiek de 150e plaats in van de 175 opgenomen landen.[14] Deze corruptie wordt gezien als een belangrijke hindernis bij economische ontwikkeling.[15]

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Central African Republic van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.