Egypto antique

Egypto antique
instantia de: ancient civilization[*], region cultural[*], stato preterite[*], historical region[*]
parte de: Ancient North Africa[*]
precedite per: Prehistoric Egypt[*], Predynastic Period of Egypt[*]
data de creation: 4e millennio AEC
Commons: Ancient Egypt

Le mascara del pharaon Tutankhamun, un artefacto iconic del pharoan del Egypto e (per isto) le governamento e cultura del egypto antique.

Le Egypto antique esseva un civilisation del est de Nord-Africa, concentrate preter le fluvio Nilo in le Etate de Bronzo in lo que hodie es le pais de Egypto. Le civilisation egyptian se formava circa 3150 aEC con le unification politic de Egypto Alte e Egypto Basse sub le prime pharaon. Le historia del Egypto ancian occurreva in un serie de regnos stabile, separate de eras de instabilitate nominate le evos intermediate. Le tres regnos principe esseva le Regno Ancian, le Regno Medio, e le Regno Nove, le final regno notabile. Le pinnaculo del civilisation esseva in le Regno Nove, in le regno de Ramses. Post su regno, le civilisation falleva lentemente, e Egypto esseva conquirite per un succession de poteres estranier in iste etate tarde. Le dynastia final esseva le Dynastia Ptolemaic, fundate per Ptolemeo Soter, un general de Alexander le Grande. Le Dynastia Ptolemaic durava usque 30 aEC, quando esseva capturate per le Imperio Roman e deveniva un provincia roman.

Le successo del civilisation egyptie esseva partialmente pro su habilitate de adaptar-se al conditiones del Valle del Nilo. Le prediction del inundationes e le irrigation controlate del valle fertile produceva recoltas de surplus, que duceva a un disveloppamento social e cultural. Con ressources disponibile, le governamento patrocinava le exploitation mineral del valle e deserto ambiente, le disveloppamento de un del prime systemas de scriber (hieroglyphicos); le organisation de projectos massive de construction e agricultura; commercio con regiones ambiente; e un fortia armate que poteva batter inimicos estranier e asserer controlo egyptian. Lo que motivava e organisava iste activitate esseva un bureaucratia de scribas, capites religiose, e administratores sub le controlo de un pharaon qui assecurava le cooperation e unitate del gente egyptian con un systema elaborate de credentias religiose.

Le complimentos plure de Egypto ancian include le creation del technicas de metir, construction, e de facer quarrias, que facilitava le creation de pyramides, templos, e obeliscos; un systema de mathematica; un systema practic e effective de medicina; systemas de irrigation e technicas de production agricultural; le prime naves cognoscite; vitro; nove formas del litteratura; e le prime tractato de pace cognoscite. Su arte e architectura esseva copiate largemente, e su antiquitates portate al areas distante del mundo. Le ruinas de su monumentos ha inspirate le imaginationes de viagiatores e scriptores per seculos. Un respecto nove verso antiquitates e excavationes in le prime annos del etate moderne causava le investigation scientific del civilisation egyptian e un appreciation melior de su legato cultural.

Chronologia

Le obtention de un chronologia exacte del Antique Egypto es un labor complexe. Il existe diverse criterios de datation inter egyptologos, con divergentias de alcun annos in le ultime periodos, de decades al principio del Imperio Nove e de quasi un seculo durante le Imperio Antique.

Le prime problema surge del facto que le egyptios non utilisava un systema de datation homogenee: illes non haveva un concepto de un era similar al Anno Domini, o le costume de nominar le annos, como in Mesopotamia. Illes datava con referentia al regnos del diverse pharaones, superponente possibilemente le interregnos e le epochas de coregentia. Un problema addite surge al comparar le distincte Listas Royal de pharaones, pois illos son incomplete o con datos contradictori, mesmo in le proprie texto. Le obras del melior historista super Egypto, Manethon, se perdeva e nos solo los cognosce per epitomes de scriptores posterior como Flavius Joseph, Eusebius de Cesarea, Sexto Julio African o le monacho George Syncellus. Infortunatemente le datas de alcun regnatos varia de un a altere autor.

Le initios del civilisation egyptian

Le evidentias archeologic indica que le civilisation egyptian comenciava circum le sexte millennio aEC, durante le Neolithico, quando le prime populatores se establiva. Le rivo Nilo, in torno al qual le population se installava, ha essite le linea de referentia pro le cultura egyptian desde que le nomades chassatores-recoltatores comenciava viver in su rivieras durante le Pleistoceno. Le tracias de iste prime populatores remaneva in le objectos e signos gravate in le roccas al longo del valle del Nilo e in le oases.

Al longe de iste rivo, in le 11me millennio aEC, un cultura de recoltatores de grano haveva essite substituite per altere de chassatores, piscatores e recoltatores qui usava utensiles de petra. Le studios etiam indica colonias human in le sud-west de Egypto, presso le frontiera con Sudan, ante le anno 8000 a. C. Le evidentia geologic e studios climatologic suggere que le cambios del climate, circum le anno 8000 aEC, comenciava dissecar le terras de chassa e pastura de Egypto, conformante se progressivemente le deserto del Sahara. Le tribos del region tendeva a aggruppar se presso le rivo, ubi surgeva parve populationes que disveloppava un economia agricole. Il ha evidentias de pastura e de cultivation de cereales in le est del Sahara in le 7te millennio aEC.

Circum le anno 6000 aEC, il ja haveva apparite in le valle del Nilo le agricultura organisate e le construction de grande villages. Al mesme tempore, in le sud-west le populatores se dedicava al levamento de bestial e al construction. Le mortero de calce se usava in le anno 4000 aEC. Es le denominate periodo predynastic que se initia con le cultura de Naqada.

Periodos del historia de Egypto

Periodo predynastic (c. 5500 a.C.–3300 a.C.)

Le prime habitantes de Egypto attingeva le rippas del Nilo, alora un conglomerato de marismas e foco de malaria, durante lor fuga del crescente desertification del Sahara.

Un typic jarra Naqada II decorate con gazellas. (Periodo predynastic) Es cognoscite per le restos archaeologic que antiquemente le Sahara habeva un clima mediterranee, plus humide que le actual. In le massifs del Ahaggar e del Tibesti habeva abundant vegetation. Pro iste habitantes, le Sahara esseva un vaste steppa con grande herbivoros a chassar. Le culturas sahariane es, in grande mesura, incognite, ma non pro isto inexistente.

Le successive phases del Neolithic es representate per le culturas de El Fayum, circa le 5000 a.C., le cultura tasian, circa le 4500 a.C., e le cultura de Merimde, circa le 4000 a.C. Tote illas cognosceva le petra polite, le ceramica, le agricultura e le pastoration. Le base del economia esseva le agricultura que se realisava per medio del limo, fertilisator natural portate per le annual inundationes del Nilo.

Post iste culturas appariva le badarian e le amratian o Naqada I, inter 4000 e 3800 a.C.

Circa le anno 3600 a.C. nasceva le gerzean o Naqada II, que se diffundeva per tote Egypto, unificante lo culturalmente. Iste consonantia cultural portava al unitate politic, que surgeva post un periodo de luctas e alliantias inter clans pro imponer lor suprema potentia.

Pro attinger major efficacia e production, circa 3500 a.C. comenciava a realisar se le prime obras de canalisation, e le scriptura con hieroglyphos nasceva in Abydos. In iste tempore nasceva le proto-Statos: Le prime communitates rendeva habitabile le pais e se organisava in regiones appellate nomos. Le habitantes del Delta habeva un organisation feudal e arrivava a establir duo regnos con duo chefs o monarcas respectivemente. Un regno esseva situate in un loco paludose, appellate Regno del Canna, e habeva como symbolo un calamo de canna. Su capital esseva Buto; illes habeva un cobra como totem. Le altere regno habeva como capital Busiris e como totem un vultre, ma su symbolo esseva un apis e deveniva cognoscite como Regno del Apis. Ambe regnos esseva separate per un ramo del Nilo.

Le Regno del Apis conquistava le Regno del Canna, de maniera que le Delta remaneva unificate. Ma alcunes del vencitos fugiva pro establir se in le region del Alte Egypto ubi illes fundava citates, dando los le mesme nomine que illas que illes habeva lassate in le Delta. Per isto multe citates de iste tempore ha nomines simile in le Alte e Basse Egypto. Iste gente prosperava considerabilemente usque attinger un organisation in un Stato.

Periodo protodynastic (c. 3300–3050 a.C.)

Considerate como le phase final del periodo predynastic, etiam cognoscite como dynastia 0, predynastic tardive, o periodo Naqada III. Illo esseva regite per governatores del Alte Egypto que resideva in Tinis, se faceva representar con un serej e adorava Horus. Le nomine de iste reges figura in le Petra de Palermo, incise 700 annos postea.

In iste periodo nasce le prime authentiche citates, como Tinis, Nubet, Nejeb, Nejen, etc. Es typic de iste epocha le magnificent vasos sculpte in petra, cultellos e palettas ceremonial, o le capittes de massettas votive. Narmer poteva haber essite le ultime rege de iste epocha, e le fundator del Dynastia I.

Periodo Archaic (c. 3050–2890 a.C.)

A fin del periodo predynastic, Egypto esseva dividite in parve regnos; le principal esseva: ille de Hieracómpolis (Nejen) in le Alte Egypto e ille de Buto (Pe) in le Basse Egypto. Le processo de unification esseva realisate per le reges de Hieracómpolis.

Le tradition egyptie attribueva le unification a Menes, lo que remane reflectite in le Listas Regal. Secundo Alan Gardiner, iste personage es le rege Narmer, le prime pharaon del qual on ha constatation que ille regnava super tote Egypto, post un serie de luctas, como illo es attestite in le palette de Narmer. Iste periodo comprende le dynastias I e II.

Imperio Ancian (c. 2686–2181 a.C.)

Sub le dynastia III le capitale esseva definitivemente stabilite in Menfis, de ubi procede le denomination del pais, pois que le nomine del principal templo, Hat Ka Ptah «casa del spirito de Ptah», que passava al greco como Aegyptos, designava primo le quartier ubi illo se trovava, postea tote le citate e plus tarde le regno.

In le epoca del tertie dynastia comenciava le consuetudine de eriger grande pyramides e monumental complexos de petra, gratias al pharaon Dyeser. Equalmente le grande pyramides de Giza, attribuite al pharaones Keops, Kefrén e Micerino, se data in iste periodo.

Le dynastia V marca le ascension del alte clericato e del influente governatores local (nomarcas), e durante le longe regno de Pepy II se accentuava un epoca de forte decentralisation, appellate prime periodo intermedie de Egypto. Le Antique Imperio comprende le dynastias III a VI.

Prime Periodo Intermedie (c. 2181–2050 a.C.)

Esseva un epoca in le qual le poter esseva decentralisate e que se colloca inter le Antique Imperio e le Medio Imperio. Illo comprende ab le Dynastia VII usque al medio del Dynastia XI, quando Mentuhotep II reunificava le pais sub su mandato. Malgrado le decadentia, iste epoca se distingueva per un grande florescentia litterari, con textos doctrinal o didactic, que monstra le grande cambio social.

Le importante transformation del mentalitate, assi como le crescimento del classes medie in le citates, generava un nove conception del credentias, reflectite in le apparition del assi appellate Textos del Sarcophagos. Osiris deveniva le divinitate plus popular, insimul con Montu e Amon. Le nomos de Heracleopolis e Thebas se constituiva como hegemonic, ma finalmente predominava iste ultime. Illo corresponde al dynastias VII a XI.

Imperio Medie (c. 2050–1750 a.C.)

On considera que illo initia con le reunification de Egypto sub Mentuhotep II. Esseva un periodo de grande prosperitate economic e expansion exterior, con pharaones pragmatic e entreprendente. Iste periodo comprende le fin del dynastia XI e le dynastia XII.

Ambitiose projectos de irrigation esseva realisate in El Fayum, pro regular le grande inundationes del Nilo, deviando lo verso le lago Moeris (El Fayum). Equalmente, le relationes commercial con le regiones circumstante african, asiatic e mediterranee esseva promovite. Le representationes artistic se humanisava, e le culto al deo Amon se imponeva.

A medietate del seculo XIX a. C., le dirigentes hicsos triumphava super le pharaones egyptie; lo que comenciava como un migration gradual de libios e cananeos verso le delta del Nilo se transformava, con le tempore, in un conquista militar de quasi tote le territorio egyptie, causante le cadita del Medio Imperio. Le hicsos triumphava quia illes possedeva melior armas, e sapeva utilisar le factor de surprisa.

Secunde Periodo Intermedie (c. 1750–1500 a.C.)

Durante grande parte de iste periodo dominava Egypto le governantes hicsos, chefes de populos nomade del periferia, specialmente libios e asiaticos, que se establiva in le delta e habeva como capitale le citate de Avaris. Finalmente, le dirigentes egyptie de Thebas declarava le independentia, essente denominate le dynastia XVII. Illes proclamava le «salvation de Egypto» e dirigeva un «guerra de liberation» contra le hicsos. Illo corresponde al dynastias XIII a XVII, partialmente coetanee.

Imperio Nove (c. 1500–1070 a.C.)

Esseva un periodo de grande expansion exterior, tanto in Asia —ubi illes attingeva le Euphrate— como in Kush (Nubia). Le dynastia XVIII comenciava con un serie de pharaones guerreros, ab Amosis I usque a Tutmosis III e Tutmosis IV. Sub Amenophis III le expansion se arrestava e se initiava un periodo de pace interne e externe.

Post un periodo de debilitate monarchic, le castas militar attingeva le poter: le dynastia XIX o Ramesida que, fundamentalmente sub Seti I e Ramses II, se monstrava energic contra le expansionistas reges hittitas.

Durante le regnos de Merenptah, successor de Ramses II, e de Ramses III, del dynastia XX, Egypto deberea affrontar le invasiones del populos del mar, originari de diverse areas del Mediterraneo oriental (Egeo, Anatolia) e del libios.

Djeser-Djeseru («le sublime del sublimes») de Hatshepsut es le edificio principal del complexo de templos funerari in Deir el-Bahari. Le pharaones del Nove Imperio initiava un campania de construction a grande scala pro promover le deo Amon, cuyo crescente culto se radicava in Karnak. Illes etiam construiva monumentos pro glorificar lor proprie realisationes, tanto real como imaginari. Hatshepsut usava tal hyperbole durante su regno de quasi vintiduos annos que esseva multo successful, marcate per un longe periodo de pace e prosperitate, con expeditiones commercial a Punt, le restauration del reticulos de commercio exterior, grande projectos de construction, includente un elegante templo funerari que rivalisa con le architectura grec de mille annos plus tarde, obeliscos colossales e un capella in Karnak.

Malgrado su successos, le herede de Hatshepsut, su filastro Tutmosis III, cercava de deler omne vestigio de su legato verso le fin de su regno, apropriando se de multe de su realisationes. Ille etiam tentava cambiar multe traditiones establite que se habeva disveloppate durante seculos. Forsan esseva un tentativa inutile de evitar que altere feminas deveniva pharaon e assi frenar lor influentia in le regno.

Circa 1350 a.C., le stabilitate del Imperio pareva menaciate, ancora plus quando Amenophis IV ascendeva al throno e instituiva un serie de reformas radical, con resultato chaotic. Cambiante su nomine a Akhenaton, ille promoveva como divinitate supreme le usque tunc obscur deo solar Aton, initiando un reforma religiose tendente al monotheismo. In parte, le monotheismo de Akhenaton esseva un producto del absolutismo real; le vetere deos habeva disparite, ma le rege retineva —pro su proprie beneficio politic— su rolo traditional como intermediario inter le homines e le voluntates del nove deo. Le pharaon supprimiva le culto al majoritate del altere divinitates e, super toto, tentava de annullar le poter del influente sacerdotes de Amon in Thebas, que ille considerava corruptos. Transferente le capitale al nove citate de Akhetaton (hodie Amarna), Akhenaton ignorava le eventos del Proxime Oriente (ubi hittitas, Mitanni e assyrios se disputava le controlo) e se concentrava solmente in le nove religion. Le nove philosophia religiose apportava etiam un nove stilo artistic, que exaltava le humanitate del rege supra le monumentalitate.

Post su morte, le culto de Aton esseva rapidemente abandonate, le sacerdotes de Amon recuperava le poter e restituiva le capitale a Thebas. Sub lor influentia, le pharaones posterior —Tutankhamon, Ay e Horemheb— tentava deler omne mention de Akhenaton e su «heresia», ora cognoscite como le Periodo de Amarna.

Quatro statuas colossales de Ramses II flanquea le ingresso de su templo de Abu Simbel. Circa 1279 a.C. Ramses II, etiam cognoscite como le Grande, ascendeva al throno. Su regno esseva un del plus longos de tote le historia egyptie. Ille ordinava construer plus templos, plus statuas e obeliscos, e generar plus filios que qualcunque altere pharaon. Audace como duce militar, Ramses II conduceva su armea contra le hittitas in le battalia de Kadesh (in le Syria actual); post arrivar a un puncto morte, finalmente ille acceptava un tractato de pace con le regno hittita. Es le tractato de pace plus ancian registrate, circa 1258 a.C. Egypto se retraheva del major parte de su possessiones asiatic, lassante le hittitas rivalisar, sin successo, con le crescente potentia emergente de Assyria e le novevenite frigios.

Tamen, le richezza de Egypto deveniva un objectivo tentante pro invasion; in particular, pro le libios beduinos del oeste e pro le populos del mar, que formava parte del potente confederation de piratas grec del mar Egeo. In initio, le armea esseva capace de repeller le invasiones, ma Egypto terminava per perder le controlo de su territorios in le sud de Syria e Canaan, que in grande parte cadeva sub le poter del assyrios e hittitas. Le impacto del menacias externe esseva aggravate per problemas interne como le corruption, le robos del tumbas real e le disordines popular. Post recuperar su potentia, le summos sacerdotes del templo de Amon in Thebas habeva accumulate vaste extensiones de terra e grande richezza, debilitante le Stato. Le pais finalmente deveniva dividite, dando initio al Tertie Periodo Intermedie.

Tertie Periodo Intermedie (c. 1070–656 a.C.)

Illo comencia con le instauration de duo dynastias de origine libyc que se repartiva Egypto: un, ab Tanis, le biblic Zoan, in le Basse Egypto, e un altere, cuje reges prendeva le titulo de Summos sacerdotes de Amon, ab Thebas. Le periodo termina con le domination del reges Cushita. Illo corresponde al dynastias XXI a XXV, partialmente coetanee.

Periodo Tarde o Basse Epoca (c. 656–332 a.C.)

Illo comencia con le dynastia Saïta, continua con un dynastia nubian, un tentativa de invasion assyrie e con duo periodos de domination persa, assi como con varie dynastias coetanee de governantes egyptie independente. Finalmente, Egypto se convertiva in un satrapia. Illo corresponde al dynastias XXVI a XXXI.

Periodo Hellenistic (332–30 a.C.)

Illo initia con le conquestas per Alexander Magne de Macedonia in 332 a.C., e le arrivata al poter in 305 a.C. del dynastia tolemaic, de origine macedonie. Illo termina con le incorporation de Egypto al Imperio Roman post le battalia de Actium, in le anno 31 a.C. In le anno 30 a.C. mori Cleopatra e Egypto se converte in un provincia del Imperio Roman.

Periodo Roman (30 a.C.–640 d.C.)

El 30 de julio del anno 30 a.C., Octavio entrava in Alexandria, liquidante definitivamente le independentia politic de Egypto e convertiente lo in provincia roman.

Il passava a su successores le Imperio Byzantin post que le Imperio Roman esseva dividite in 395 in Occidente e Oriente, e remaneva in lor manos usque al conquista per le populo arabe in 640. Le ultime vestigios del traditional cultura del Antiquo Egypto terminava definitivemente al initio del s. VI d.C., con le ultime sacerdotes de Isis, que officiava in le templo del insula de Philae, quando le culto al «deos pagan» esseva proscribite.

Geographia

Le geographia del Ancian Egypto, tanto in su aspecto climatic como geopolitic, esseva multo simile a celle del Egypto moderne. Le territorio se organisava circum un strete franja fertile a ambe lateres del Nilo —includente le delta e alcun oasis disperse— durante que le resto del pais esseva coperite per vaste desertos: le libic a occidente, le arabic a oriente e le peninsula del Sinai a nord-oriente. Iste configuration natural ha profundamente formate le civilisation egyptie, attirante asentamentos longo del valle del fluvio durante que le terras adjacente remaneva inhabitable.

Clima e dynamica fluvial

Egypto habeva un clima predominantemente desertic e calide. Le zonas apte pro agricultura esseva extrememente limitate, concentrate in le fertile franja del Nilo e in alcun oasis. In le antiquitate, le phenomene de desertification progredeva lentemente, con areas como le plateau de Guiza devenite desertic malgrado haber essite savanna. Le crescentia annual del Nilo esseva fundamental pro le agricultura: su inundationes depositava limo nigre que fertilisava le solo, e su variationes poteva significar tanto prosperitate como desastre pro le population.

Frontieras natural e extension territorial

Le frontieras traditional del Ancian Egypto coincideva in grande mesura con los del Egypto moderne: al nord, le Mar Mediterranee; al sud, le prime cataracta del Nilo; al ovest, le deserto libic; al est, le Mar Rubie e le deserto del Sinai. Ben que iste formationes marcava le limites del pais, le influentia egyptie se extendite occasionalmente ultra illos —al sud usque a Nubia, e verso Asia Minor e le region del Euphrate al nord e est—, ma iste expansion era sovente temporari.

Organisation administrative: le nomos

Le Ancian Egypto esseva dividite in unitates administrative appellate nomos (territorios), dirigite per un nomarcha in nomine del pharaon. Iste divisiones habeva un rolo purmente administrative in periodos de forte centralisation, ma in epochas de debilitate del poter pharaonic —como durante le periodos intermedie— illos ganiava autonomia e poteva mesmo functionar como principatos independente.

Regiones geographic principal

Le geographia egyptie se subdivideva in plure regiones major: le Basse Egypto (le delta) al nord, le Medio Egypto (circa Asyut), le Alte Egypto (le valle verso le sud), e Nubia, situate al sud del curso del Nilo. Le Basse Egypto esseva plus humidae e de basse altitude, durante que le Alte Egypto, plus estrete e elevate, concentrava le major parte del civilisation. Nubia, ben que geographicamente externe al nucleo egyptie, manteneva relationes commercial e militar importante con le valle del Nilo.

Governo

Organisation politic

Le Ancian Egypto esseva un monarchia theocratic. Plus que un simple rege, le pharaon esseva al mesme tempore le administrator principal, le capite del exercitos, le prime magistrato e le summo sacerdote del Egypto. Le pharaon habeva un mission specific: realisar sur Terra le regula de Maât, lo que significava garantir le harmonía inter le homines e le celo, custodir le moralitate de su populo e assi contribuer a su eternitate. Pro exercitar su controlo super le terras e le ressources, le pharaon se basava sur un administration de functionarios que gereva su affaires quotidian. Iste administration esseva dirigite per su homine de confidentia, le vizir, que ageva como representante del rege e coordinava le arpentage del terras, le tresor, le projectos de construction, le systema juridic e le archivos.

Le territorio egyptie esseva dividite in quaranta-duo regiones administrative appellate nomes, cata un regite per un nomarcha, qui respondeva de su competentia al vizir. Le templos constitueva le spina dorsal del economia egyptie. Illos non esseva solmente locos de culto, ma etiam centros responsabile del collection e immagazinage del ricchessas del nation in un systema de granarios e thesaurarias, que redistribueva le cereales e le benes.

Systema juridic

Le capite del systema legal esseva officialmente le pharaon, qui habeva le responsabilitate de promulgar leges, dispensar justitia, e mantener ordine public, un concepto que le ancian egyptianos appellava Ma’at.[70] Ben que nulle codice legal de antiquitate egyptian ha supervivate, documentos de tribunales monstra que le lege egyptian esseva basate super un perception de bon senso de lo que es juste o injuste, que poneva emphase sur attinger accordos e resolver conflictos plus tosto que adherer strictemente a un serie complicate de statutos.[80]

Consilios local de seniores, appellate Kenbet in le Nove Regno, habeva le responsabilitate de judicar casos judiciari de parve querelas e disputas minor.[70] Casos plus grave, como homicidio, transactiones major de terra, e furto de tumbas, esseva referite al Grande Kenbet, super le qual le visir o le pharaon mesme presideva. Petitores e defensores esseva expectate a representar se mesme e habeva le obligation de jurar que illes habeva dicite le veritate. In alcun casos, le stato assumeva simultaneemente le rolo de accusator e de judice, e poteva tormentar le accusatos con battituras pro obtener confessiones e le nomines de ulle complices. Tanto pro accusationes trivial como pro grave, scribas de tribunal documentava le querela, le testimonio, e le verdictos pro referentia futur.[82]

Le punition pro delictos minor poteva consister in multas, battituras, mutilation facial, o exilio, secundo le gravitate del offensa. Delictos grave, como homicidio o furto de tumbas, esseva punite per execution, que poteva esser effectuate per decapitation, submersion, o per impalar le criminal super un palo. Le punition poteva equalmente esser extendite al familia del criminal.[70] Comenciante ab le Nove Regno, oraculos habeva un rolo major in le systema legal, dispensante justitia tanto in casos civil como criminal. Le procedura esseva de demandar al deo un question de “si” o “no” concernente le justitia o injustitia de un questione. Le deo, portate per un numero de sacerdotes, rendeva su judicio per mover se in avante o retro, o per indicar un del responsas scribite super un papiro o un ostracon.[83]

Armea

Le exercito del ancian Egypto habeva como responsabilitate defender Egypto contra invasion estrange, e mantener su domination in le Ancian Oriente. Le exercito protegava expeditiones de mineras verso le Sinai durante le Ancian Regno e combatteva guerras civil durante le Prime e Secunde Periodos Intermedie. Illo habeva etiam le incarico de mantener fortificationes lungo importante rutas commercial, como in le citate de Buhen sur le via verso Nubia. Fortresses esseva construite pro servir como bases militar, como le fortification de Sile, que esseva un base de operationes pro expeditiones verso le Levante. In le Nove Regno, un serie de pharaones usava le exercito permanente egyptie pro attaccar e conquistar Kush e partes del Levante.

Le equipamiento militar typic includeva arco e sagittas, hastas, e scudos con summitate rotunde, fabricate per tender pelle de animales super un armatura de ligno. In le Nove Regno, le exercito comenciava usar currus, que habeva essite introducite anteriormente per le invasores Hyksos. Armas e armaturas continuava meliorar post le adoption del bronze: scudos esseva ora fabricate ex ligno solide con fibula de bronze, hastas habeva punctas de bronze, e le khopesh esseva adoptate ab soldados asiatic.

Le pharaon esseva usualmente representate in arte e litteratura como cavalcante al testa del exercito; il ha essite suggerite que al minus alcun pharaones, como Seqenenre Tao II e su filios, realmente faceva assi. Totevia, il ha etiam essite arguete que “reges de iste periodo non ageva personalemente como directores de guerra al fronte, combattente insimul con lor tropas”.

Soldatos esseva recrutate ab le population general, ma durante, e specialmente post, le Nove Regno, mercenarios de Nubia, Kush e Libya esseva assoldate pro combatter pro Egypto.

Economia egyptian

Disveloppamento

Le economia de Egypto se basava sur agricultura e pecuaria. Le vita dependeva del culturas del terras inundate per le fluvio Nilo. Illes habeva un systema de digas, stagnores e canales de irrigation que se extendeva super tote le terras cultivate. Super le rippas del Nilo, le paisanos egyptie cultivava multe species de cereales. Le grano recolite se guardava in granarios e postea se usava pro preparar pan e cervisia. Le recoltas principal esseva de frumento, orzo e lino.

Le agricultura esseva centrate in le ciclo del Nilo. Il habeva quatro stationes: «perla blanc» (quando le Nilo cresceva e se desbordava producent un grande inundation, portante etiam luto fertile), «perla nigre» (quando le Nilo descendeva e lassava barro nigre in le rippa, usate pro agricultura), «esmeralda verde» (quando le recoltas germinava) e «auro rubie» (quando le culturas maturava).

Il habeva tres stationes: Akhet, le station del inundation, de junio a septembre; post le inundation restava un strata de limo super le rippas, que rendeva fertile le terra pro le recolta sequente. In Peret, le station del semination, inter octobre e februario, le agricultores attendeva usque le aqua se exhauriva, e illes arava e seminava le ric sol. Post le labor, illes irrigava con digas e canales. Seguiva Shemu, le station del recolta de martio a maio, quando on colligiva con falces de ligno.

In le hortos se cultivava pisum (arveja), lenticulas, cepa, porros, cucumeres e lactuca, insimul con uvas, dattilos, ficus e granata. Inter le animales que illes allevava pro carne se trovava porcos, vaccas, oves, capras, anseres e anates.

Le egyptios cultivava plus alimentos que illes necessitava, e faceva intercambio de lor productos. Alcun del materias que illes importava ex territorios estranier esseva incenso, argento e ligno fin de cedro. Grande parte del productos del commercio egyptie se transportava in naves, per le Nilo e le Mediterraneo.

Durante le major parte de su existentia, circa tres millennios, le Antiquo Egypto esseva le pais plus ric del mundo.

Commercio, routes e expeditiones commercial

Le transactiones commercial del antiquos egyptios non se limitava al intercambio de productos agricultural o de materias prime, ma il ha etiam testimonio de expeditiones destinate a nutrir de bonos ornamental e jocalias le tresor regal del pharaones, e de activitates de vendita de sclavos, e mesmo del proprios cargas administrative o de servicio in le templos.

In le Antiquo Egypto existeva le figura del shutiu, un specie de agentes commercial que exerceva activitates de compra e vendita al servicio del grande institutiones pharaonic (templos, palatio regal, grande exploitationes del corona, etc.). Ma illes poteva etiam vender sclavos a particulares simplic, o realisar transactiones commercial foras del institutiones a lor proprie beneficio.

Le quasi 200 tabulattas de argilla e le numerose inscriptiones discoperite per le archaeologos in le antique citate de Balat demonstra que iste localitate, situate in pleno Sahara egyptie, esseva usate como base de operationes e puncto de approvisionamento pro le expeditiones commercial inviate per le pharaones verso le corde de Africa al fin del tertie millennio a.C. Ab iste enclave in le oasis de Dajla partiva expeditiones, componite de circa 400 homines, con le objectivo de cercar un pigmento que, una vice obtenite, se inviava per caravanas al valle del Nilo.

Le route esseva marcate ab epochas antiquissime, como monstra le presentia de depositos de urnas placiate a intervallos de 30 kilometros in le deserto, que attinge usque a Gilf el-Kebir, in le extremo sud-occidental de Egypto. On ignora usque ubi arrivava le route, ben que le especialistas accepta como hypothese plus probabile que illo attingeva usque le zona del lago Chad.

Administration e thesauro

Egypto esseva dividite in varie sepats (provintias, o nomos in greco) con fines administrative. Iste division pote esser retrodatate usque al periodo predynastic (ante 3100 a.C.), quando le nomos esseva citates-Statos autonome, e illes remaneva plus de tres millennio, preservante lor consuetudines. Sub iste systema, le pais esseva dividite in 42 nomos: 20 in le Basso Egypto, durante que le Alte Egypto comprendeva 22 nomos. Cata nomos esseva governate per un nomarcha, un governator provincial que deteneva le autoritate regional.

Le governamento imponeva diverse taxas que, per non haber moneta, esseva pagate in specie, con labor o mercantias. Le Tyaty (visir) esseva le responsabile de controlar le systema impositiv in nomine del pharaon, per medio de su departimento. Su subordinatos deberea mantener actualisate le reservas stocate e lor provision. Le impostos se pagava secundo le labor o le rentas de cata persona: le paisanos (o plus tarde le proprietarios de terras) con productos agricultural, le artesanos con parte de lor production, e de maniera simile le piscatores, chassatores, etc.

Le stato requireva un persona de cata familia pro exequer labores public durante alcun septimanas del anno, como facer o nettar canales, in le construction de templos o tumbas, e mesmo in le minaria (isto ultime solmente si non habeva prisioneros de guerra). Le chassatores e piscatores pagava lor impostos con capturas del fluvio, del canales e del deserto. Le familias plus agiate poteva affittar substitutos pro satisfacer iste obligation.

Cultura

Vita quotidian

Le majoritate del antiquos egyptios esseva agricultores ligate al terra. Lor habitationes, limitate al membros immediate del familia, esseva construite de bricca de luto, concipite pro remaner fresc in le calor del die. Cata domo habeva un cocina con tecto aperte, que contineva un mola pro moler grano e un parve furno pro coquer pan. Ceramica esseva usate como utensiles domestic pro immagazinage, preparation, transporto e consumo de alimento, potiones e materias prime. Le muros esseva pitturate de blanco e poteva esser coperte con pannellos de lino tincte. Le pavimentos esseva coperite con tapetes de cannas, durante que taburettas de ligno, lettos elevate ab le sol e tabulas individual componeva le mobilia.

Le antiquos egyptios dava grande valor al hygiene e apparentia. Plure se lavava in le Nilo e usava un sapone pastose facite de grassia animal e creta. Le viros se rasiava toto le corpore pro nettessa; perfumes e unguentos aromatico celava odores e suavava le pelle. Vestimentos esseva facite de folios simple de lino, blanched a blanco, e tanto viros como feminas del classes alte portava perruccas, jocalias e cosmeticos. Le infantes vadeva nude usque al etate de circa 12 annos; a iste etate, le masculos esseva circumcidite e lor capillos esseva rasiate. Le matres esseva responsabile pro le cura del infantes, durante que le patre provideva le revenus del familia.

Musica e danza esseva divertimentos popular pro qui poteva permitter se los. Le instrumentos primitive includeva flautas e harpas, durante que instrumentos simile a trompetas, oboes e tibias se disveloppava plus tarde. In le Regno Nove, le egyptios sonava campanas, cymbalos, tamburinos, tamburos e lutes e lyras importate ab Asia. Le sistrum, un instrumento a sonitas de maraca, habeva special importantia in ceremonias religiose.

Le antiquos egyptios gaudeva de varie activitates de ocio, intertanto jocos e musica. Senet, un joc de tabuliero ubi pecias se moveva per alea, esseva specialmente popular ab le tempore plus ancian; un altere joc similar esseva mehen, con un tabuliero circular. “Canes e chacales”, cognoscite etiam como 58 foros, esseva un altere exemplo de joc de tabuliero, trovate complete in un tumba theban del pharaon Amenemhat IV del 13e dynastia. Jocos con ballas e malabarismo esseva popular inter infantes, e le lucta esseva etiam documentate in un tumba a Beni Hasan. Le classes ric se delectava etiam con chassa, pesca e navigation.

Le excavation del village de laboratores de Deir el-Medina resultava in un del plus ben documentate relatos de vita communitari in le antiquitate, que se extendeva quasi quatro centos annos. Nulle altere sito comparabile monstra con tanto detalio le organisation, interactiones social, conditiones de labor e de vita de un communitate.

Cuisine

Le cuisine egyptie remaneva remarkably stabile durante le tempore; mesmo hodie le cuisine de Egypto moderne retiene similaritates surprendente con illo del ancianos. Le dieta de base consisteva de pan e cervisia, supplementate con legumines como cepas e allio, e fructos como dattilos e ficus. Vino e carne esseva gaudite per omnes durante dies festal, durante que le classes alte los consumava plus frequentemente. Piscis, carne e aves poteva esser salate o siccate, e poteva esser coquite in stufatos o assate super grillias.

Architectura

Le architectura del antiquio Egypto include alcun del structuras plus famose del mundo: le Grand Pyramides de Giza e le templos de Thebas. Le projectos de construction esseva organisate e finanziate per le stato pro fin religiose e commemorative, ma etiam pro reforciar le grande potentia del pharaon. Le egyptios esseva constructores experte; con solmente instrumentos simple ma efficace, illes poteva eriger grande structuras de petra con un precision ancora admirate hodie.

Le habitationes domestic del elites e del commun populo esseva construite de materiales peribile como bricca de luto e ligno, e assi non ha survive. Le paisanos viveva in domos simple, durante que le palatios del elites e del pharaon esseva plus elaborate. Alcun palatios del Regno Nove, como illos de Malkata e Amarna, monstra muros e pavimentos ornate con scenas de homines, aves, piscinas, deitates e disegnos geometric. Structuras importante como templos e tumbas, intendite a durar eterne, esseva construite de petra in loco de bricca de luto. Le complex funerari de Djoser esseva le prime edificio monumental de petra in scala grande, con columnas e architraves decorate in motifs de papiro e loto.

Le prime templos preservate, como illos de Giza, consisteva in un sol sala claudite con tecto sostenite per columnas. In le Regno Nove, architectos addite pylones, cortiles aperte e salas hypostyle al sanctuario, un stilo que restava standard usque al periodo greco-roman. Le architectura funerari plus popular del Regno Vetule esseva le mastaba, un structura rectangular con tecto plan de bricca o petra construite supra un camera sepulcral subterranee. Le pyramide a grados de Djoser esseva un serie de mastabas superponite. Le pyramides esseva construite durante le Regnos Vetule e Medie, ma plus tarde regentes los abandonava in favor de tumbas rupestre minus conspicue. Le forma pyramidale continuava tamen in capellas funerari private del Regno Nove e in le pyramides regale de Nubia.

Arte

Le antiquos egyptios produceva arte con functiones practic. Durante plus que 3500 annos, artistas adhereva a formas e iconographia establite durante le Regno Vetule, sequente un serie stricte de principios que resisteva al influentia estranie e a cambiamentos interne. Iste normas artistic—lineas simple, formas geometric, areas planar de color, e projection lateral characteristic del figuras sin indication de profunditate—creava un senso de ordine e equilibrio. Immagines e texto esseva intertextite in muros de tumbas e templos, sarcophagos, stelas e mesmo statuas. Le Paletta de Narmer, per exemplo, monstra figuras que pote esser legite etiam como jeroglyphos. A causa del regulas rigide de su apparientia stylisate e symbolic, le arte antiquio egyptie serviva su fin politiche e religiose con precision e claritate.

Artifices usava petra pro sculpir statuas e reliefs fine, e ligno como substitute plus cheap e facile a sculper. Pigmentos esseva obtenite de minerales: oxidos de ferro (ocra rubie e jaune), minerales cuprose (blau e verde), fuligine o carbon (nigre), e calcare (blanco). Illos poteva esser miscite con goma arabic como agglutinante e pressate in pastillas, que se humidificava con aqua quando necessari.

Pharaones usava reliefs pro registrar victorias in battalia, decretos regale e scenas religiose. Cives commun poteva acceder a arte funerari, como statuas de shabti e libros del morte, que se credeva protegente in le postvita. Durante le Regno Medie, modelos de ligno o argilla depictante scenas del vita quotidian deveniva additiones popular in tumbas: laboratores, domos, naves, e mesmo formationes militar como representationes in scala del vita ideale post morte.

Malgrado le apparent uniformitate del arte egyptie, stilos de certe epocas o regiones a vices reflecteva cambios cultural o politic. Post le invasion del Hyksos in le Secunde Periodo Intermedie, frescos de stilo minoic esseva trovate in Avaris. Le exemplo plus notabile de un mutation politic in arte veni del Periodo Amarna, ubi le figuras esseva radicalmente alterate pro conformar al ideas religiose de Akhenaton. Iste stilo, appellate arte amarnic, esseva tosto abandonate post su morte e reimplaciate per le formas traditional.

Crede religiose

Le fide in le divin e in le vita post morte esseva radicate in le civilisation egyptie ab su comenciamento; le dominio pharaonic se basava super le derecto divin del reges. Le pantheon esseva populate per deos con poter supernatural, invocate pro adjuta o protection. Nonobstante, illes non sempre esseva considerate benevole, e se credeva que illes debeva esser placate con offertas e preces. Le structura del pantheon cambiava constantemente con nove deitates promovite, ma le sacerdotes non tentava organisar le mythos in un systema coherent. Tales conceptiones diverse de divinitate non se considerava contradictori, ma stratos de un realitate multifacetate.

Le deos esseva venerate in templos de culto administrate per sacerdotes in nomine del rege. Al centro del templo se trovava le statua cultual in un sanctuario. Templos non esseva loco de culto public, salvo in certe dies festal quando le statua del deo esseva portate in processione. Normalmente, le dominio del deo esseva claudite e solmente accessibile al functionarios del templo. Cives commun poteva venerar statuas private in lor domos, e amuletos offereva protection contra le chaos. Post le Regno Nove, le rolo del pharaon como intermediario spiritual declinava, e le populo se orientava verso un relation directe con le deos; le sacerdotes developpava oraculos pro communicar lor voluntate.

Le egyptios credeva que cata humano esseva componite de partes corporal e spiritual: le corpore, le šwt (ombra), le ba (personalitate o anima), le ka (forcia vital) e un nomine. Le corde, non le cerebro, esseva considerate le sede del pensatas e emotion. Post morte, le aspectos spiritual se liberava del corpore e poteva mover se liberemente, ma illes requireva le restos corporal (o un substitute, como un statua) como domicilio permanente. Le objectivo final esseva reunir su ka e ba pro devenir un del benedicte morte, vivente como un akh, o «efficace». Isto requireva un judicio: le corde esseva pesate contra le «pluma del veritate». Si digne, le defuncto poteva continuar su existentia; si non, su corde esseva devorate per Ammit, e ille esseva cancellate del universo.

Costumes funerari

Le antiquos egyptios manteneva un systema elaborate de ritos funerari, que illes considerava necessari pro assecurar le immortalitate. Isto includeva momification del corpore, ceremonias funerari e inhumation con objectos pro le postvita. Ante le Regno Vetule, le cadaveres se preservava naturalemente in fossas desertic per dessiccation. Le clima aride del deserto esseva sempre un benediction pro le inhumationes del povres, qui non poteva permitter preparationes complexe. Le ric comenciava a inhumar lor mortes in tumbas de petra e a usar momification artificial: remover le organos interne, involver le corpore in lino, e collocar lo in un sarcophago de petra o un cassa de ligno. Ab le Quarte Dynastia, certe partes esseva preservate in urenas canopic.

In le Regno Nove, le arte de momification esseva perfectate: le melior technica prendeva 70 dies, involveva remover le organos interne, extraher le cerebro per le naso, e dessiccar le corpore in un mixtura de sal appellate natron. Le corpore esseva postea involvite in lino con amuletos protectores inter le stratos, e placiate in un sarcophago anthropomorph decorate. In le Periodo Tardive, momias esseva etiam placiate in sarcophagos picturate de cartonnage. Durante le periodos ptolemaic e roman, le practica de preservation declinava, ma le apparentia exterior del momia esseva plus ornate.

Le ricos esseva inhumate con plus grande quantitate de objectos de luxuria, ma tote le sepulturas—independente del classe social—includeva bienes pro le defuncto. Textos funerari esseva sovente includite, e ab le Regno Nove etiam statuas shabti, que se credeva exequer labor manual in loco del defuncto in le postvita. Rituales de reanimation magic accompaniava le sepultura. Post inhumation, le parientes esseva expectate portar alimento al tumba e recitar preces pro le defuncto.

Lingua

Disveloppamento historic

Le lingua egyptian es un lingua afroasiatic del ramo septentrional, e se strictemente refere al linguas berber e semitic. Illo ha le historia scribite le plus longe de omne linguas, con textos date de circa 3200 a.C. usque al Medievo, e remaneva un lingua parlate per ancora plus tempore. Le phases del egyptian ancian include Egyptian vetere, Egyptian medio (o Egyptian classic), Egyptian tardive, demotic e coptic. Le textos egyptian non monstra differencias dialectal ante le apparition del coptic, ma probabilemente illo esseva parlate con dialectos regional circa Memphis e plus tarde Thebas.

Le egyptian ancian esseva un lingua synthetic, ma deveniva plus analytic con le tempore. Le egyptian tardive introduceva articulos definit e articulos indefinit prefixal, que substitueva le vetere suffixos inflectional. Le ordine del parolas cambiava de verbo-subjecto-objecto a subjecto-verbo-objecto. Le systemas de scriptura hieroglyphic, hieratic e demotic esseva eventualmente reimplaciate per le alphabeto coptic, que esseva plus phonetic. Le coptic ancora es usate in le liturgia del Ecclesia Orthodoxe Egyptian, e vestigios de illo se trova in le Arabe egyptian moderne.

Sonos e grammatica

Le antiquio egyptie habeva 25 consonantes simile a illos de altere linguas afro-asiatic. Isto includeva consonantes pharyngeal e emphatic, occlusivas sonor e surde, fricativas surde e affricatas sonor e surde. Illo habeva tres vocales longe e tres breve, que se expandiva in le Egypto Tardive usque a circa nove. Le parola de base in egyptie, simile al semitic e berber, esseva un radice trilittere o bilittere de consonantes e semiconsonantes. Suffixos esseva addite pro formar parolas. Le conjugation verbal correspondeva al persona. Per exemplo, le scheleto triconsonantal S-Ḏ-M esseva le nucleo semantic del parola audir; su conjugation de base esseva sḏm, «ille audi». Si le subjecto esseva un nomine, suffixos non esseva addite al verbo: sḏm ḥmt, «le femina audi».

Adjectivos derivava de substantivos per un processo que le egyptologos appella nisbation, a causa de su similaritate con le arabe. Le ordine de parolas esseva predicato–subjecto in phrases verbal e adjectival, e subjecto–predicato in phrases nominal e adverbial. Le subjecto poteva esser ponite al initio del phrase si illo esseva longe, sequite per un pronomine resumptive. Verbos e substantivos esseva negate per le particula n, ma nn esseva usate in phrases adverbial e adjectival. Le accent cadeva super le syllaba ultime o penultimate, que poteva esser aperte (CV) o claudite (CVC).

Scriptura

Durante annos, le inscription plus ancian cognoscite esseva le Paletta de Narmer, trovate durante excavationes in Hieracómpolis (hodie Kom el-Ahmar) in 1890, datate circa 3150 a.C. Scopertas archaeologic recente revela que le symbolos incise in le ceramica de Gerzeh, del anno 3250 a.C., se assembla al jeroglyphico traditional. In 1998, un equipa archaeologic german sub le direction de Günter Dreyer, que excavava le tumba U-j in le necropoli de Umm el-Qaab de Abidos, que pertineva a un rege predynastic, recuperava 300 etiquetas de argilla con inscriptiones jeroglyphic, datate al periodo de Naqada III-a, in le seculo XXXIII a.C.

Secundo investigationes, le scriptura egyptie appareva circa 3000 a.C. con le unification del Regno del Alte e Basso Egypto e le advento del Stato. Durante longe tempore illo consisteva solmente in circa mille signos, le jeroglyphicos, que representava personas, animales, plantas, objectos stylisate, etc. Su numero non attingeva plure milles usque al periodo tardive.

Le egyptologos define le systema egyptie como jeroglyphic, considerate como le scriptura plus ancian del mundo. Le nomination proveni del greco hieros («sacrate») e glypho («sculper, incider»). Illo esseva in parte syllabic, in parte ideographic. Le hieratic esseva un forma cursive del jeroglyphicos e comenciava a esser usate durante le prime dynastia (c. 2925-2775 a.C.). Le termino demotic, in le contexto egyptie, se refere al scriptura e al lingua que evolveva durante le periodo tardive, ab le 25e dynastia Nubie usque a su displacemento in le curia per le Koiné greco in le ultime seculos a.C. Post le conquesto per Amr ibn al-As in 640, le lingua egyptie superviveva in le coptic durante le Medioevo.

Circa 2700 a.C., on comenciava a usar pictogrammas pro representar sonos consonantic. Circa 2000 a.C., on usava 26 signos pro representar le 24 sonos consonantic principal. Le plus ancian alphabeto cognoscite (c. 1800 a.C.) esseva un systema abyad derivate de illos signos unilittere, simile a altere jeroglyphicos egyptie.

Le scriptura jeroglyphic finalmente cadeva in disuso como scriptura del cortesanos circa le seculo IV a.C., sub le Ptolemeos, substitute per le greco, ben que illo superviveva in le templos del Alte Egypto, custodite per le clero egyptie. Cleopatra VII esseva le sol regente ptolemaic que dominava le lingua antiquie egyptie. Le tentativas del europees pro decifrar lo comenciava in le seculo XV, ben que eruditos arabe habeva facite effortios plus ancian.

Litteratura

Le scriptura appareva primo in association con le regalia, super etiquetas e marcas pro objectos trovate in tumbas real. Illo esseva primarimente un occupation del scribas, qui operava ab le institution Per Ankh o Casa del Vita. Iste comprendeva officios, bibliothecas (Casa del Libros), laboratorios e observatorios. Alcun del plus cognoscite obras de litteratura egyptie, como le Textos Pyramidic e Textos de Sarcophago, esseva scribite in le egyptie classic, que remaneva le lingua scribal usque a circa 1300 a.C. Le Egypto Tardive esseva parlate ab le Regno Nove in avante, e es representate in documentos administrative ramesside, poesia amorose e contos, assi como in textos demotic e coptic. Durante iste periodo, le tradition scribal evolveva verso le autobiographia de tumba, como illos de Harkhuf e Weni. Le genere appellate Sebayt («instructiones») esseva disveloppate pro communicar doctrinas e consilios de nobilios famose; le Papiro de Ipuwer, un poema de lamentation describente disastros natural e agitation social, es un exemplo famose.

Le Historia de Sinuhe, scribite in egyptie median, pote esser considerate le classic del litteratura egyptie. In le mesme tempore esseva scribite le Papiro Westcar, un collection de contos narrate a Khufu per su filios concernente le marvellias facite per sacerdotes. Le Instruction de Amenemope es considerate un capolavoro del litteratura del Oriente Proxime. Verso le fin del Regno Nove, le lingua vernacular esseva plus frequentemente usate pro scriber obras popular como le Historia de Wenamun e le Instruction de Any. Le prime narra le aventura de un nobile que esseva robbate in su viage a comprar cedro in Libano e su lucta pro retornar a Egypto.

Ab circa 700 a.C., contos narrative e instructiones, como le popular Instructiones de Onchsheshonqy, assi como documentos personal e commercial, esseva scribite in scriptura demotic e in iste phase del lingua egyptie. Multe contos scribite in demotic durante le periodo greco-roman esseva situate in epochas historic precedente, quando Egypto esseva un nation independente regite per grande pharaones como Ramesses II.

Religion

Disveloppamento

Le religion egyptie, reflectite in le mythologia, es un insimul de credentias que impregnavan tote le vita egyptie, ab le epocha predynastic usque al arrivata del christianismo e del islam in le periodos greco-roman e arabe. Illos esseva dirigite per sacerdotes, e le uso de magia e incantationes es dubitose.

Le templo esseva un loco sacre ubi solmente sacerdotes e sacerdotissas esseva admittite, ben que durante celebrationes importante le populo esseva admittite in le cortile.

Le existentia de momias e pyramides foras de Egypto indica que le credentias e valores del cultura egyptie esseva transmittite in un maniera o altere per le rutas commercial. Le contactos de Egypto con estranieros includeva Nubia e Punt al sud, le Aegaeo e Grecia al nord, Libano e altere regiones del Oriente Proxime, e Libya al west.

Le natura religiose del civilisation egyptie influentiava su contribution al artes. Multe del grande obras del ancian Egypto representa deos, deas, e pharaones, considerate como divin. Le arte es characterisate per le idea de ordine e de symmetria.

Durante le 3000 annos de cultura independente, cata animal representate o adorate in le arte, in le scriptura o in le religion es indigena de Africa. Le dromedario, domesticato in Arabia, appariva in Egypto al initio del secunde millennio a.C.

Ben que le analyse del capillos de momias del Medio Regno ha revelate evidentias de un dieta stabile, le momias de circa 3200 a.C. monstra signos de anemia e disordines hemolytic, symptomas de intoxication per metallos pesante. Le compositos de cupro, plumbio, mercurio, e arsenico, que esseva usate in pigmentos, tincturas e cosmethicos del epocha, poteva haber causate iste intoxication, specialmente inter le classe agiate.[20][21]

Vita post le morte

Illes credeva in un vita post-mortem, e se preparava pro illo, sia per medio de sequimento de certas regulas (Libro del Mortos) sia per le preparation del tumba e del cadavere.

Illes credeva que post le morte, le ka (duplicato in forma de spirito) se divideva in ba (anima) e akh (spirito). Le ba viveva in le tumba del defuncto e habeva libertate de ir e venir a voluntate. Le akh se dirigeva directemente al mundo subterranee ubi su judicamento occurreva. Le grande deo del mundo subterranee, Osiris, habeva le incarico de judicar le spirito del defuncto. Anubis poneva le corde del defuncto in un latere del balancia, e Ma’at, dea del veritate e justitia, poneva su pluma del veritate in le altere latere. Si le corde e le pluma pesava le mesme, le akh (spirito) entrava in le grande regno ubi le bon spiritos se univa con le deos in un vita de pace e harmonía. Si non, le defuncto sufferea un eternitate de castigo.

In plus, le egyptios credeva que cata defuncto debeva haber un casa in su altere vita; pro isto illes construiva pyramides e hypogeos pro le cadaveres. E pois que illes credeva que le secunde vita esseva quasi identic al prime e que uno continuava facer le mesme cosas, illes deponeva in le tumbas joyas e ornamentes, vestimentos, alimentos e ludos. Un altere timor del egyptios (ultra le judicamento de lor animas) esseva que alicuno saqueava le casa de lor spirito. Si su tumba esseva saqueate o su cadavere destruite, le ba remaneva sin casa, e tanto iste como le akh experimentava un secunde morte multo pejor. A vices statuas del defuncto esseva placiate in le pyramides, pro que si le ba remaneva sin casa, illo poteva restar in le statua e evitar le secunde morte.

Anticamente solmente le pharaones habeva le derecto de participar in le vita futur, ma con le arrivata del Nove Imperio tote le egyptios sperava viver in le altere mundo, e se preparava, secundo lor possibilitates economic, lor tumba e lor corpore. Del cadaveres on extraheva le organos, que esseva placiate in le vases canopos; postea on recopriva le corpore con resinas pro preservar lo, e lo involveva con lino. In le camera funerari on deponeva alimentos e appartinentias del defuncto, pro su uso in le altere vita.

Technologia, medicina e mathematicas

Technologia

In technologia, medicina, e mathematica, le ancian Egypto attingeva un nivello relativemente alte de productivitate e de sophistication. Le empirismo traditional, como testificate per le papyros de Edwin Smith e de Ebers (c. 1600 a.C.), es primarimente attribuite a Egypto. Le egyptianos creava lor proprie alphabeto e systema decimal.

Fayenza e vitrio

Mesmo ante le Ancian Regno, le ancian egyptianos habeva disveloppate un material vitrose cognoscite como fayenza, que illes tractava como un typo de petra semipretiose artificial. Fayenza es un ceramic non-argillose facite de silice, parve quantitates de calce e soda, e un colorante, typicamente cupro.[168] Le material esseva usate pro facer perlas, tegulas, figurinas, e objectos parve. Plure methodos poteva esser usate pro producer fayenza, ma typicamente le production implicava le application del materiales pulverisate in forma de pasta super un nucleo de argilla, que postea esseva coctate. Per un technica connexe, le ancian egyptianos produceva un pigmento cognoscite como blau egyptian, etiam appellate frit blau, producite per fusion (o sinterisation) de silice, cupro, calce, e un alcali como natron. Le producto poteva esser pulverisate e usate como pigmento.[169]

Le ancian egyptianos poteva fabricar un large varietate de objectos de vitrio con grande habilitate, ma non es clar si illes disveloppava le processo independentemente.[170] Non es equalmente clar si illes produceva lor proprie vitrio brut o si illes simplemente importava lingotes pre-fabricate que illes fundeva e refineva. Totevia, illes habeva experientia technic in facer objectos, assi como in addition de elementos tracial pro controlar le color del vitrio finite. Un gamma de colores poteva esser producite, includente jaune, rubie, verde, blau, purpura, e blanc, e le vitrio poteva esser facite sia transparente sia opac.[171]

Medicina

Le problemas medical del ancian egyptianos proveniva directemente de lor ambiente. Viver e laborar proxime al Nilo apportava riscos de malaria e del debilitante parasitos de schistosomiasis, que causava damnos hepatic e intestinal. Animalias periculose como crocodilos e hippopotamos esseva equalmente un menacia commun. Le labores vitalicie de agricultura e de construction poneva pression super le spina e le articulos, e lesiones traumatic ab construction e guerra habeva un impatto significative super le corpore. Le arena e le grana de farina molita a petra usqueva le dentes, rendente los susceptibile a abscessos (ben que caries esseva rare).[172]

Le dietas del ricos esseva ric in sucros, que promoveva morbos periodontal.[173] Malgrado le figuras favorabilemente representate sur muros de tumbas, le momias obese de multe del classe superior monstra le effectos de un vita de excessos.[174] Le expectation de vita adulte esseva circa 35 annos pro homines e 30 pro feminas, ma attinger le etate adulte esseva difficile, pois circa un tertio del population moriva in infantia.[e]

Le medicos del ancian Egypto esseva renominate in le ancian Proxime Oriente pro lor competentia, e alcunos, como Imhotep, remaneva famose longe post lor morte.[175] Herodoto notava que il habeva un alte grado de specialisation inter medicos egyptianos, con alcunos tractante solmente le capite o le stomacho, durante que alteres esseva oculistas o dentistas.[176] Le formation de medicos habeva loco al institution Per Ankh o "Casa del Vita", in particular in Per-Bastet durante le Nove Regno e in Abydos e Saïs in le periodo Tardive. Le papyros medical monstra cognition empiric de anatomia, lesiones, e tractamentos practic.[177]

Vulnos esseva tractate per bandage con carne crud, lino blanc, suturas, reticulos, tampones e spongias imbibite de melle pro prevenir infection,[178] durante que opio, thymia, e belladonna esseva usate pro alleviar dolor. Le plus ancian registros de tractamento de combustiones describe pansementos que usava lacte de matres de infantes mascul. Preces esseva offerite a dea Isis. Pan moisi, melle, e sal de cupro esseva equalmente usate pro prevenir infection in combustiones.[179] Allio e cepollas esseva usate regularmente pro promover bon sanitate e esseva considerate utile contra le symptomas de asthma. Chirurgos egyptianos suturava vulnos, redreava ossos fracturate, e amputava membros malade, ma illes recognosceva que alcun lesiones esseva tanto grave que illes poteva solmente render le patiente confortabile usque al morte.[180]

Technologia maritime

Le egyptianos precoce sapeva assemblar tabulas de ligno in un carena de nave e habeva maestrate formas avantiate de construction naval ja circa 3000 a.C. Le Instituto Archaeologic de America reporta que le plus ancian naves tabulate cognoscite es le barcos de Abydos.[5] Un gruppo de 14 naves discoperite in Abydos esseva construite de tabulas de ligno “cosite” insimul. Discoperite per le egyptologo David O’Connor de New York University,[181] strapparia texite esseva trovate, usate pro ligar le tabulas, e cannas o herbas impacchettate inter le tabulas adjutava a sigillar le juncturas.[5]

Un de iste naves, datante a circa 3000 a.C., habeva 23 metros de longitude e es ora considerate como possibilemente pertinente a un pharaon plus ancian, forsan mesmo Hor-Aha.[181]

Le “navis de Khufu”, un vasello de 43,6 metros sigillate in un fossa al pede del Grande Pyramid de Giza circa 2500 a.C., es un exemplo integremente preservate que poteva haber habite un function symbolico como barca solar. Le egyptianos equalmente sapeva ligar tabulas con juncturas de mortisa e tenone.[5]

Grande naves maritime esseva usate intensemente per le egyptianos in lor commercio con le citates del Mediterraneo oriental, in particular Byblos, e in expeditiones per le Mar Rubie verso le Terra de Punt.[182]

In 2011, archaeologos de Italia, Statos Unite, e Egypto excavava un laguna aride cognoscite como Mersa Gawasis, ubi illes trovava tracias de un porto ancian que un vice serviva pro expeditiones maritim, como celle de Hatshepsut verso Punt. Inter le evidentia le plus evocative esseva grande traves de naves e centos de metros de cordas de papiro in massivos rotulos.[184] In 2013, un equipa franco-egyptian discoperiva lo que es considerate le porto le plus ancian del mundo, datante de circa 4500 annos, tempore del rege Khufu, sur le costa del Mar Rubie, proxime a Wadi el-Jarf.[185]

Mathematica

Le plus ancian exemplos attestante de calculationes mathematic data del periodo predynastic de Naqada, e monstra un systema numeric plenmente disveloppate.[g] Le importantia del mathematica pro un egyptiano erudite es illustrate per un littera fictive del Nove Regno in le qual le scriba propone un concurso scholarly de calculationes quotidian como computo de terra, labor, e grano.[187]

Le papyros mathematic de Rhind e de Moscova monstra que le ancian egyptianos poteva executar le quatro operationes mathematic fundamental — addition, subtraction, multiplication, e division — usar fractiones, calcular areas de rectangulos, triangulos, e circulos, e computar volumines de cistas, columnas e pyramides. Illes comprendeva conceptos basic de algebra e geometria, e poteva solver systemas de equationes.[188]

Le notation mathematic esseva decimal, basate super signos hieroglyphic pro cata potentia de dece usque a un million. Cata symbolo poteva esser repetite le numero de vices necessari pro exprimer le numero desirate. Pro exemplo, pro scriber 80 o 800, le symbolo de dece o cento esseva repetite octo vices.[189]

Mathematicos egyptianos cognosceva le theorema de Pythagoras como formula empiric, e poteva approximar le area de un circulo per le expression:

Area ≈ [(8/9)D]² = (256/81)r² ≈ 3,16r²,

un approximation rationabile al formula πr².[193]

Referentias

Nota

Iste articulo contine material traducite ab Wikipedia in anglese. Le texto original se trova in le version 439875029 de en:Ancient Egypt, e es usate secundo le mandatos del licentia respective.

Nota

Iste articulo contine material traducite ab Wikipedia in espaniol. Le texto original se trova in le version 89395803 de es:Antiguo Egipto, e es usate secundo le mandatos del licentia respective.