پرش به محتوا

J

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نحوه رسم J (جِی بزرگ) و j (جِی کوچک)

J یا "j"دهمین حرف از حروف الفبای لاتین است. نام انگلیسی آن «جِی» است. این حرف در فارسی لاتین بازنمای همخوان «ژ» است.

در نگارش فارسی

[ویرایش]

در فارسی‌ لاتین، نویسهٔ J j بازنمای همخوان سایشی لثوی‌ـ پس‌لثوی واکدار /ʒ/ است که در خط فارسی با نویسهٔ «ژ» نمایش داده می‌شود. این واج در واژگانی مانند «ژاله» (Jâle)، «ژاپن» (Jâpon) و «ژرف» (Jarf) حضور دارد. انتخاب نویسهٔ J بر پایهٔ سنت متداول در الفباهای لاتین‌مبنای دیگر زبان‌ها (مانند فرانسوی) انجام شده و سبب هماهنگی فارسی‌ لاتین با استانداردهای بین‌المللی می‌شود. به‌کارگیری آن، بازنمایی دقیق و یکتا برای واج /ʒ/ فراهم می‌آورد و اصل «یک واج = یک نویسه» را حفظ می‌کند.

زبان انگلیسی

[ویرایش]

در زبان انگلیسی حرف J هم‌آوا با واژه Jay به معنی "زاغ" است. بدین ترتیب حرف J و Jay یکسان تلفظ می‌شوند.[۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]
الفبای لاتین
Aa Bb Cc Dd Ee Ff Gg Hh Ii Jj Kk Ll Mm Nn Oo Pp Qq Rr Ss Tt Uu Vv Ww Xx Yy Zz
  1. «Homophones that begin with j at Homophone». Homophones. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۳-۱۴.