Sfogliatella
| Sfogliatella | |
|---|---|
| gozogintza | |
| Osagaiak | Hostorea |
| Historia | |
| Jatorrizko herrialdea | Italia |
Sfogliatella Campaniako eta Napoliko gozopil txiki bat da, hostorez (riccia) edo ore hautsiz (frolla) prestatua. Ricottaz betea dago, banilla edo kanelaz eta laranja-azal konfitatuz aromatizatua. Epela jaten da, labetik atera berritan, batez ere gosarian edo azkenburuko, kafe batekin.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Sfogliatella XVIII. mendean jaio zen Santa Rosa da Lima komentuan, Conca dei Marini herrian (Amalfiko kostaldea), ia kasualitatez: komentuko sukaldean semola hondarrak zeuden; bota beharrean, fruitu lehorrak, azukrea eta limoncelloa gehitu zitzaizkion, eta, horrela, betegarri bat lortu zen. Ondoren, hostorezko tapatxo bat erabili zen betegarria estaltzeko, eta dena labean sartu zen, oso bero. Azkenburukoa oso ezaguna izan zen komentu inguruko biztanleen artean, santarosa izena hartuz komentuaren omenez.
1818an, Pasquale Pintaurok, Napoliko gozogile batek, santarosa errezeta sekretua eskuratu zuen, gozopila Napolira eramanez. Aldaketa batzuk egin zituen eta ore hautsiaren aldaera sartu, gaurdaino iraun duten errezetak sortuz.
Motak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Napoliko sukaldaritzan, bi ore mota erabiltzen dira:
- sfogliatella riccia ('kizkurra'), hostorezko bertsio estandarra
- sfogliatella frolla, ore hautsizko aldaera, lan gutxiago eskatzen duena eta geruza bereizgarriak osatzen ez dituena.
Berez, hostoreak ematen dio izena gozopilari, italieraz "hostore" pasta sfoglia esaten baita.
Riccia eta frolla motez gain, gozopilaren beste bi aldaera daude: santarosa, egungo sfogliatellaren oinordekoa, eta coda d'aragosta (o"tarrain isatsa"), ricciaren antzekoa baina askoz ere handiagoa eta luzeagoa, eta hainbat betegarri izan ditzakeena: esne-gain harrotua, txokolate krema, chantilly krema edo marmelada[1].
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Italieraz) Dissapore (kontsulta data: 2017-01-17).