Kloro

F; ↑ ; Cl ; ↓; Br	S ← kloro → Ar
35	Cl
	17
	↓Perioda tabelo de elementoj↓
ĥemia elemento • esencaj medikamentoj • lithophile
duatoma nemetalo • halogeno
Ĝeneralaj informoj
Nomo (latine), simbolo, numero	kloro (chlorum), Cl, 17
CAS-numero	7782-50-5
Loko en perioda tabelo	17-a grupo, 3-a periodo, bloko p
Karakteriza grupo	Halogenoj
abundeco en terkrusto	0,017 %
Nombro de naturaj izotopoj	2
Aspekto	flavverda gaso
Atomaj ecoj
Relativa atompezo	35.446-35.457 amu
Atomradiuso	100 pm
Kovalenta radiuso	102 pm
Radiuso de van der Waals	175 pm
Elektrona konfiguracio	Ne 3s2 3p5
Elektronoj en ĉiu energia ŝelo	2; 8; 7
Oksidiĝa nombro	−1, 0, +1, +3, +5, +7
Fizikaj ecoj
Materia stato	gasa (Cl2)
Kristala strukturo	ortoromba
Denseco	(gasa, 273,15 K) 3,214 · 10−3 g/cm3
Magneta konduto	diamagneta
Degelpunkto	−101,5 °C (171,65 K)
Bolpunkto	−34,04 °C (239,11 K)
Molvolumeno	22,7 · 10−6 m3/mol
Specifa varmokapacito	478 J/(kg · K)
Elektra rezistivo	1,0 · 107 Ω · m
Termika konduktivo	0,0089 W/(m · K)
Diversaj
Elektronegativeco	3 (Pauling-skalo)
Joniga energio	1251,2 kJ/mol
Izotopoj
Se ne estas indikite alie, estas uzitaj unuoj de SI kaj SVP.

Kloro aŭ ĥloro ( el la greka lingvo χλωρός ĥlōrós, esperante "hela verdo") ‚estas ĥemia elemento de la perioda tabelo kun la simbolo Cl kaj atomnumero 17^[1].

Atompezo: 35,453
Kemia serio: halogeno, ne-metaloido
Normala stato: gaso ĉe 298 K
Specifa pezo 1,56 (–33,6 °C), likva
Bolpunkto: –33,04 °C
Fandpunkto: –101,5 °C
Malkovrinto: Carl Wilhelm Scheele

Kloro estas flavet-verda gaso. kiu kombiniĝas kun preskaŭ ĉiuj elementoj. Ĝi ne estas trovebla en libera stato en la naturo, sed estas ordinare trovebla kiel natria klorido (NaCl - ordinara salo). Tiele estas du stabilaj izotopoj: ³⁵Cl (74%) kaj ³⁷Cl (26%).

Kloro, en sia simpla kombinaĵo, aperas kiel la diklora molekulo Cl₂ kaj estas irita gaso por la spirovojoj.

Tokseco

La gaso iritas mukozajn membranojn kaj la likvo bruligas la haŭton. Nur 3,5 ppm (ppm= partoj en miliono da partoj) detekteblas per odoro, kaj 1 000 ppm povas esti fatalaj post kelkaj enspiroj. Oni ĝin uzis kiel milit-gason en 1915.

Kloro atakas la spiran sistemon, okulojn kaj haŭton^[2] Ĉar ĝi estas pli densa ol aero, ĝi tendencas akumuliĝi ĉe la fundo de malbone ventolitaj spacoj. Klorgaso estas forta oksidanto, kiu povas reagi kun brulemaj materialoj^[3]^[4].